Airbus A310 prvi put poleteo u julu 1978.

Širokotrupni dvomotorac Airbus A310 dizajniran i proizveden u Airbus Konzorcijumu u Tuluzu poleteo je prvi put 7. jula 1978. kao kraća varijanta već prethodno postavljenog aviona Airbus A300 što je u tom trenutku bio zahtev pre svega evropskog tržišta, pa je osnovni radni naziv modela bio A300B10, a prvi naručioci bili su nemačka Lufthansa i švajcarski Swissair, kada je posle nekoliko godina, tačnije 3. aprila 1982. krenuo i prototip, a tip sertifikovan 11. marta 1983. godine.

Model A310 je napravljen kao kraći od prethodnih modela A300 za 6,95 metara kraćim trupom i sa 8 sedišta postavljenih po širini u redu, maksimalna težina na poletanju bila je 150 tona, raspona krila 43,89 m, dužina 46,66 m, visina 15,80 m, a uveden je i tzv glass-cockpit sa samo dva člana operativne posade što je malo kasnije i preinačeno u duži model tipa A300-600. Pogonska grupa na modelu 310 bili su motori identični kao i kod modela 300, Gneral Electric CF6-80 odnosno Pratt&Whitney JT9D, sa kapacitetom kabine od prosečno 220 putnika u dve klase i sa doletom od 9.540 km (5.930 nautičkih milja) što ga je činilo izvrsnim proizvodom za dugolinijski frekventniji prekomorski saobraćaj a takođe je među prvim naručiocima u SAD bio i Pan Am, dok su u Evropi pored Lufthanse i Swissaira to bili i francuski Air France, austrijski Austrian Airlines ali nešto kasnije i ruski Aeroflot i rumunski Tarom. Model A310-200 odnosno A310-300 bio je direktan konkurent američkom Boingu 767-200 i B767-300 kao vrlo prodavanim modelima svoga vremena , osamdessetih i početkom devedesetih godina. Dobar dolet i ETOPS propisi, omogućili su mu da se apsolutno koristi u dugolinijskom saobraćaju, a do poslednje isporuke, u junu 1998. godine, proizvedeno je 255 aviona ovog tipa, a zatim ga je nasledio produženi, veći i moderniji Airbus A330.

Uprkos svojoj prevaziđenoj tehnologiji i kapacitetu, ovaj avion je i dalje u upotrebi sa 17 aktivnih aviona najviše u Iranu i Afganistanu, ali se i koristi kao i VIP varijanta među nekim državnim odnosno vojnim flotama. Od početka svoje operativne upotrebe bio je savršeni avion za dugolinijski saobraćaj a ponudio je i veću efikasnost u odnosu na četvoromotorni Boing 747 ili tromotorni DC-10 ili Locheed L1011, uz ponudu dvočlane posade, isključujući trećeg člana kokpita inženjera leta (flight-engineer).

A310 se dugi niz godina koristio od strane mnogih državnih ili vojnih svetskih vazduhoplovnih flota kao transportni odnosno VIP avion za prevoz državnih ili vojnih zvaničnika. Neki avioni su tokom vremena konvertovani u višenamensku konfiguraciju za transport i punjenje gorivom u vazduhu, a takođe izuzetne rezultate avion je postigao i u cargo saobraćaju tako da je logistički sistem Fedex imao vrlo rasprostranjenu operativnu mrežu ovog tipa (A310-200F) koji se koristio sve do 2020. godine, dok turski Turkish Airlines, odnosno cargo kontraktor ULS Cargo još uvek koristi A310-200F u operativnoj upotrebi.